سقف کامپوزیت
سقف کامپوزیت :
سقف کامپوزیت یکی از سیستم های متداول در سازه های فلزی است . به دلیل عملکرد مرکب فولاد و بتن در تحمل تنشهای وارده ، این سیستم را کامپوزیت یا مرکب می نامند .
مزایای سقف کامپوزیت :
سرعت بالا،سهولت نسبی اجرا ، امکان اجرای همزمان چند سقف بدون نیاز به شمع بندی ، قیمت مناسب و درعین حال ایجاد صلبیت بالای سقف از مزایای این سیستم قلمداد می شود. قاب فلزی ، چوب چهارتراش ، گوه و تخته روسی عناصر اصلی قالب بندی این سقف به شمار می روند .
نحوه اجرا :
پس از تکمیل جوشکاری اتصالات و نصب کلیه برشگیرهای تیرها (به استثنای طولی معادل 1.5 برابر ارتفاع تیرها از هر طرف تکیه گاه در قاب خمشی)، ابتدا چهار تراش ها با استفاده از گوه های چوبی زیر بال فوقانی تیرها نصب می شوند . سپس تخته ها روی چهار تراشها قرار گرفته و صفحات فلزی روی سقف پهن میگردد . در مرحله بعد جهت جلوگیری از چسبیدن روقها به بتن و سهولت هنگام باز کردن ، روی سقف با استفاده از روغن سوخته یا گازوئیل چرب می شود.
پس از درزگیری سقف ، یک شبکه مش در دو جهت عمود برهم به فواصل 10 تا 20 سانتیمتر متناسب با سایز آرماتور و بار وارده اجرا می شود . در مرحله بعد پس از تعبیه محل بازشوها و داکتهای تاسیسات و نصب آرماتورهای تقویتی مورب اطراف آنها ، بتن ریزی سقف به ضخامت 8 تا 10 سانتیمتر متناسب با نقشه های سازه اجرا می گردد.
نحوه آرماتور بندی :
معمولا از آرماتور AII یا AIII با قطر 8 ،10 یا 12 میلیمتر استفاده می شود . لذا باید از تغییر در نوع آرماتور بدون معادل کردن اجتناب گردد.
تاحد ممکن شبکه آرماتور به صورت منظم در دو جهت عمود بر هم اجرا شود . از افزایش فواصل اجتناب شود . افزایش فاصله آرماتورها موجب گسترش ترکها در آن نواحی می گردد. انتهای آرماتورها در لبه های کار باید خم 90 درجه اجرا شود.
جهت حفظ پوشش بتن ، گره سیم آرماتوربندی به سمت داخل سقف برگردانده شود .
توصیه می شود آرماتوربندی سقف پس از تکمیل جوش اسکلت شامل روسریها ، لچکی و برشگیرها آغاز شود. برش آرماتورهای سقف توسط جوشکار جهت تکمیل اتصالات از موارد شایع است که دوباره کاریهای مورد نیاز و ناپیوستگی آرماتور در نزدیکی تکیه گاهها از معایب آن به شماره می رود .
در صورت قطع آرماتور سقف ، وصله مناسب با همپوشانی کافی در طرفین انجام شود .
جهت حفظ ارتفاع آرماتورها ترجیحا از فاصله نگهدار پلاستیکی استفاده شود . استفاده از تکه سنگ و امثال آن به دلیل ضخامت متغییر مطلوب نمی باشد .
نحوه قالب بندی :
خیز قالب در نزدیکی تکیه گاه ها به دلیل فاصله زیاد چهار تراش از بر ستون یکی از اشکالات اجرایی متداول است . لذا لازم است اولین چهارتراش در نزدیکی بر ستون نصب گردد.
جهت جلوگیری از در رفتن قالب حین بتن ریزی ناشی از ضربات پمپ و لوله انتقال بتن و یا تردد عوامل اجرایی ، گوه ها باید کاملا در جای خود محکم شوند.
از تخته های سالم با ضخامت کافی حدود 2 تا 2.5 سانتیمتر بر روی چهار تراشها استفاده شود. شکستگی تخته های فرسوده موجب خیز زیاد سقف می گردد.
برای جلوگیری از هدر رفتن شیره بتن باید قالبها کاملا کنار هم قرار گرفته و درزهای بزرگ به نحوه مناسب پر شوند .همچنین به عنوان یک راهکار اجرایی می توان روی سقف را با یک لایه پلاستیک پوشش داد . نکته حائز اهمیت آنست که جهت عملکرد مرکب فولاد و بتن ، پلاستیک تنها روی قالب ها پهن شود و روی تیرهای اصلی و فرعی قرار نگیرد.
با توجه به ضخامت سقف (عمدتا 8 تا 10 سانتیمتر) اسپیسر با ارتفاع مناسب انتخاب شود. در برخی موارد به دلیل ضعف دانش فنی از اسپیسر بلند استفاده شده که عملا در محدوده تنش فشاری قرار می گیرد . اسپیسر 3 تا 4 سانتیمتری با توجه به ضخامت سقف مناسب است .
شرایط بتن ریزی :
بتن با اسلامپ حدود 8 جهت سقف مناسب است . شل کردن زیاد بتن جهت سهولت اجرا و تسطیح آسان موجب افت محسوس مقاومت بتن می گردد. پاشیدن سیمان خشک روی بتن جهت کاهش میزان آب انداختگی مجاز نمی باشد .
ضخامت بتن سقف حین بتن ریزی باید توسط شاخص هایی اندازه گیری شود . این شاخص ها با جوش دادن دو تکه میگرد عمود برهم به شکل صلیب ساخته می شود .
ویبره سقف در هنگام بتن ریزی جهت پر کردن فضاهای خالی و خروج حباب های هوا الزامی است .
عملیات ماله کشی و پرداخت بتن همزمان با بتن ریزی هر قسمت انجام شده تا سطح کار کاملا تراز و صاف شود . از ماله کشی زیاد سطح بتن مخصوصا در بتن های با اسلامپ بالا اجتناب شود . زیرا این کار باعث آب انداختگی و بروز ترکهای زیاد پس از خشک شدن بتن می گردد .
دیدگاهتان را بنویسید